Haruki Murakami - Sərhəddən cənuba, günəşdən şərqə

 Rusca adı: Харуки Мураками "К югу от границы - к западу от солнца

Qısaca motivlər: Xadzime adlı cazz barının sahibi, uğur qazanmış bir gənc, uzun illərdən sonra uşaqlıq rəfiqəsini – Simimato ilə görüşür. Vaxtilə Xadzime ona aşiq idi. Ehtiras yenidən canlanır. Amma həyat şəraiti elə gətirir ki, bu sevgi yenidən dirilə bilmir.

Ümumiyyətlə: Ümumiyyətlə Haruki Murakami əsərlərinin hamısına xarakterik xüsusiyyətlər var. Bunlar: depressiv və qaranlıq mühit, kədərli obrazlardır və erotik epizodlardır. Çoxları məhz bunlara görə Haruki Murakami əsərlərini çox da sevmirlər və üstünlük vermirlər. Kim nə deyirsə desin, mənim bu yazar çox xoşuma gəlir. Onu da deyim ki, məhz bu əsəri ilə mən Murakamini yenidən kəşf etdim. Murakamini başa düşməyənlər, onun əsərlərində təsvir olunan hissləri yaşamayanlardır. Bu normaldır. Heç də hamı hər yazıçını anlayıb, sevə bilməz.

Təəssüratlarım: Əsər ilk səhifələrindən ailənin tək övladının düşüncələri və dünyaya baxışı ilə başlayır. Kitab mənə mənim həyatımı anlatdı. Mənə çox maraqlı gələn bilirsiz nədi? Mən hiss edirəm ki, Haruki Murakami əsərlərinin çoxsu avtobioqrafiyadır. Xüsusiylə bu əsəri. Əgər bu avtobioqrafiyadırsa və mən bu kitabı oxuyanda öz həyatımı gördümsə, yəni mənim həyatımla Murakaminin həyatı arasında bu dərəcədə oxşarlıq varmış nəticəsinə gəlirəm. Bu isə öz növbəsində maraqlı nüansdır, elə deyilmi?

Kitabın adı: Kitabın adı Nat King Coel-in “South of the border” mahnısından götürülmüşdür. Günəşdən qərbdə hissəciyinin mənası isə əsərdə Simimatonun dili ilə açıqlanmışdır. Eyni sənətçinin "Pretend" adlı musiqisi də dəfələrlə vurğulanır. 

Nəticə: Xadzime öz həyat hekayəsini, kədərli sevgi tarixçəsini, sonluğu açıq qoyaraq mənimlə bölüşdü. Qoy sonluq hər kəsə görə individual olsun. Və ya olsun mu? Xadzime ilə İbrahim arasında fərqlilik olmadı. 99% eyniyik deyə bilərəm. Hələ heç bir kitabda belə bir halla rastlaşmamışdım. Məhz buna görə kitabı oxuyanda mən əsərin baş obrazını kənardan izləmədim, əsərin baş obrazı elə mən özüm oldum. Emosional, mülayim, deyərdim ki, sehrli kitab. Bir sözlə Murakamini niyə sevdim: Çünki o, heç nədən çəkinmir və müəyyən qrup insanların (şəxən mənim kimi) hisslərini, düşündüklərini və başlarına gələn hadisələri o qədər gözəl təsvir edir ki, mən sadəcə bravo deyirəm. Onun əsərlərində insan övladının necə də ümidsizcə yalnızlıqdan qaçdığını görə bilərsiz.

Sadəcə həyatımız. Başqa heç nə. Nə artıq nə də əksik. Sadəcə həyatımız (c)

Haruki Murakami - Norwegian Wood - Norveç Meşəsi haqqında yazım