Cekki CCTV (izləmə kameraları) operatoru vəzifəsində çalışır. O, hər gün dünyanın bir hissəsi olan kiçik ərazini öz nəzərləri ilə yoxlayır və vətəndaşların təhlükəsizliklərinə zəmanət olmağa çalışır. Günlərin bir günü isə ekranda elə bir insanı görür ki, bir daha heç vaxt görmək istəməzdi, ümid edirdi ki, bir daha görməyəcək. Onu görəndən sonra isə heç bir seçimi qalmır, onunla üzləşməyə, keçmişi ilə isə hesablaşmağa məcbur olur...
Bu kitab Ostin Kleonun Nyu York Universitetində tələbələrə verdiyi mühazirədən sonra yaranıb. Müəllif tələbələrə yeni başlayan rəssam olduğu günlərdə başqalarından eşitmək istədiyi 10 məsləhətini verib. Sonradan mühazirənin mətni internetdə sürətlə yayılmağa başladığına görə, müəllif fikirlərini dərinləşdirib və bu mövzuda kitab yazmaq qərarını verib. 
"Xərçəng korpusu" Aleksandr Soljenitsının əsəri olub, elə yazıçının özünün 1954-cü ildə Daşkənddə onkoloji xəstəlikdən müalicə təcrübəsinə əsaslanır. 1963-66-cı illərdə qələmə alınan əsər, ölümcül xəstəliklərə düçar olan insanların yaşadıqlarını möhtəşəm bədiliklə təsvir edir. Eləcə də "xərçəng" xəstəliyinə tutulmuş Sovet hökümətinə tənqidlər edilir. Yazıçı özü əsərini povest kimi dəyərləndirirdi. 
Adi bir yapon ofis işçisinin müasir piratlar tərəfindən oğurlanması və daha sonra da öz komandalarına dəvət edilməsi, onu əvvəllər bixəbər olduğu yeni dünyaya atılmağa sövq edir. Rok düşünürdü ki, darıxdırıcı korporativ həyat tərzindənsə hərəkətliliyin bol olduğu pirat həyatı yaxşı olacaq, amma bu seçimin də özü ilə birlikdə gətirdiyi çətinliklər oldu...
40 yaşlı Andreas qəribə bir şəhərə gəlib çıxır. Ora necə və niyə gəldiyi haqda heç bir anlayışı yoxdur. Ona hər cürə şərait yaradılır. İş, ev, hətta həyat yoldaşı da təqdim olunur, lakin o, hiss edir ki, nə isə qaydasında deyil. Andreas şəhərdən qaçmaq istəsə də, görür ki, bu mümkün deyil. Sonradan Hüqo ilə tanış olur. Hüqo evinin zirzəmisinin divarında tapdığı çatdan qəribə səslər gəlir. Beləliklə də yeni dünyaya olan maraq hər şeyə üstün gəlir...
Kabaçok 9 yaşlı oğlan uşağının ləqəbidir. Anasını bədbəxt hadisə nəticəsində itirən Kabaçok, polis Reymondla dostlaşır. Reymond onu uşaq evinə aparır. Orada Kabaçok yeni dostlar qazanır. Bir müddət onlarla dostlaşmağa və uşaq evinə uyğunlaşmaqda çətinliklər çəksə də, sonradan Reymondun və yeni dostlarının köməkliyi ilə əsl dostluğu, sevgini və yeni ailəsini tapa bilir. "Kabaçok kimi həyatım" unutduğumuz şeyləri xatırlamaq və uşaqların təmiz və saf dünyasına səyahət etməyə çağırış edən möhtəşəm ekran əsəridir. 
59 yaşlı dülgər Deniyel Bleyk, iki uşaq anası ilə dostlaşıb dövlət sisteminin vətəndaşları üçün yaratdığı bütün "şərait" ilə yaxından tanış olmağa başlayır. Bu səyahət başından sonuna qədər emosiya, ümidsizlik və xəfif məzhəkə ilə zəngindir. Ehtiyatlı olun, çünki rəngli film olmağına baxmayaraq, Deniyelin timsalında sistemlə üz-üzə dayanan fərdin nuru ilə sistemin zülməti arasındakı ağ-qara kadrların arasında özümüzü itirə bilərik...
Orta yaşlı məşhur amerikalı aktyor Bob Harris, tamamilə yapon bazarı üçün nəzərdə tutulan "Santori" viskisinin reklam çəkilişləri üçün Yaponiyanın paytaxtına, Tokyoya səyahət edir. Baxmayaraq ki, Bob bir aktyor kimi öz parlaq karyerasını artıq çoxdan geridə qoyub, özünə qazandığı ad və imic ona hələ də belə 2 milyon dollarlıq "iş"ləri təmin edir. Şəxsi həyatı isə kifayət qədər məyusedicidir. Arvadı Lidia onu hər işində müşayiət etsə də, Boba görə mənasız şeylərə təhrik etsə də, Yaponiya səfəri ərəfəsində evdə qalaraq uşaqların qayğısına qalır. Eyni oteldə qaldığı digər amerikalı, fəlsəfə məzunu, təxmini iyirmi yaşında olan Şarlottanın da Bobla oxşar cəhətləri yaman çoxdur. Con, Şarlottanın ixtisasca fotoqraf əri öz işləri ilə məşğul olmağa başlayan kimi, Tokyo Şarlotta üçün mədəni həbsxanaya çevrilir. Tokyonun mədəni beriyerlərinin öhdəsindən gələ bəlməyən Bob və Şarlotta, səmimi dostluqdan ən ülvi hislərə qədər yaxınlaşa bilirlər...
Mən çox da şeir oxuyan deyiləm. Poeziya və şeir mənim üçün həqiqətən də çox həssas məsələdir. Orta yol yoxdur. Ya möhtəşəm olmalıdır, ya da heç nə. Özü də orta məktəb illərində formalaşmış şeir zövqüm elədir ki, mənə görə şeiri nə isə musiqili, ahəngdar və emosiyadolu məfhum kimi anlamağa vadar edir. "Meqapolis hüznləri"ndən 4-5 şeir oxumuşdum ki, bir ürəyim sıxıldı ki, gəl görəsən. Düşünmək olar ki, bu şairin uğurudur. Şeirlər kitabının adı kimi oxucunu hüznə qərq edir, amma di gəl ki, ürəyim ədəbi uğurun nəticəsində şüurumda və ya dərketməmədə yaranmış xüsusi bədii atmosferə görə yox, antişeir anlayışının müəllifin yazı üslubuna proeksiyalanmasının nəticəsində belə oldu. Yazdığı misralarda "Azercell" kimi kommersiya markasını xatırladan, Röya və Aygün Kazımova kimi şou-biznes nümayəndələrinin başına qurub-quraşdırdığı tənqidini qeyd edən, ictimai nəqliyyatdan istifadə edərkən emosional fonunun dəyişməsini təsvir etməyə çalışan Qismət, mənə bir neçə dəfə oxuduqlarıma münasibətdə "bu nədir belə?" deyə suallar verməyə vadar etdi. Yaxud da misraların aralarına "/" və "*" kimi simvollar əlavə edərək, innovativ yazı üsbuluna ümid edən müəllif, görən həqiqətəndəmi bu üsullarla oxucunun zərif qəlbinə təsir etmək yolları axtarırdı? Hər dəfə misraların sonuna gəlib çatanda elə bil sıldırım qayanın üstündən atılmaq üçün hazır olurdum.
17 yaşlı Siniçi İzuminin bədəninin bir hissəsi, daha dəqiq olsaq, sağ əli xüsusi parazitə yoluxub. Bu parazitlərin haradan və niyə görə peyda olduqları bilinmir, amma bilinən ən əsas məsələ odur ki, onlar insan bədəni ilə qidalanırlar. Siniçi bu məxluqla bir bədəndə birlikdə yaşamağa uyğunlaşmalıdır, çünki həmin bədən hər ikisi üçün eyni dərəcədə - sağ qalmaq üçün lazımdır. "Parazit" yarı insan, yarı bədheybət, amma çox güclü dostluqdan bəhs edən maraqlı bir animedir, izləməyə dəyər.
Monoqrafiyada pulun bütün incəliyinə və eybəcərliyinə qədər cəmiyyət həyatında oynadığı rol, onun diktatorluğu, pula verilən elmi təriflər, pul haqqında müxtəlif deyimlər, bu möcüzəli, sirli, cazibədar, qeyri-adi güc və qüdrətə malik bəşər sivilizasiyasına meydan oxuyan, dünyada bütün müharibələrin, toqquşmaların səbəbi olan, həm də insanlara zənginlik gətirən və onlara sanki "qürurluq" verən, insan olmayanı "insan" edən, maddi dünya adlanan bir dünyanı formalaşdıran pulun təhlili verilir.
İrlandiya həyatının qeyri-romantik həyat tərzini əks etdirən bu 15 bədii əsər müxtəlif Dublinlinin həyatına olan ötəri nəzərlərdir. Onlar birlikdə müəyyən bir yeniliyin və icmanın ana xətlərini cızırlar. Ceyms Coys öz innovativ və təcrübi yazı üslubu ilə seçilən böyük yazıçılardan olub. Odur ki, onun əsərlərin maraq doğurmaya bilməz, amma təəssüf ki, "Dublinlilər" mənim üçün heç də müstəsna əhəmiyyətə malik mütaliə təcrübəsi olmadı. Əksinə, bir xeyli narazı qaldım.
