Lie with Me (18+)


         Xəbərdarlıq! Əgər siz 18+ filmlər və mövzulardan narahat olursunuzsa xahiş edirəm yazını oxumağa davam etməyin.

Mən belə filmləri onun erotik səhnələrinə baxıb feyzyab olmaq məqsədiylə izləmirəm. Belə filmlərdə yaxşı psixologizm və dramatizm axtarıram. Odur ki, müəyyən mənada belə filmlərdən bəzi şeyləri öyrənmək olar. Obrazların emosional şkalalarında və psixikalarında baş verən dəyişiklikləri izləməkdən zövq alıram. Bu filmdə bizə təsadüfi əlaqələr, seks və sevgi kimi motivlərlə qarşı-qarşıyayıq. Biz beyni söndürən və mənasız filmlə yox, əksinə düşünərək anlaya biləcəyimiz filmlə (mən belə filmlərə üstünlük verirəm) qarşı-qarşıyayıq. Əlbəttə izləyicidən çox şey aslıdır.

         Filmin baş obrazı – Leyla, “özünü itirib”.  Çox maraqlıdır ki tapa bilmədiyin şeyi, sahiblənmədiyin şeyi necə itirə bilərsən? Məncə, əksinə Leyla sevgidən qaçaraq özündən qaçır. Leyla eyni zamanda qarşısındakı insanda öz idarəsini itirməkdən qorxur. Bəli bu müəyyən mənada qorxulu bir şeydir. Hissə-hissə, qram-qram, az-az biz digər insanı sevərək özümüzü ona veririk. Eyni zamanda da alırıq. Elə qəribə də burasıdır ki, əslində müəyyən mənada dəyişən az şey olsa da, eyni zamanda dəyişən çox şey var. İki insanın sözün hər mənasında birlikdə olaraq həm özlərini həm də qarşılarındakını dəyişdirməsini düşünərək bunun çox qəribə bir şey olduğunu heç də az düşünməmişəm. Burada inam özünü xüsusiylə göstərir. Filmdə isə baş obrazlar inama inanmadılar. Filmdə Leyla sevgini seksin vasitəsiylə öyrənməyə çalışır və bunu bir-biriylə eyniləşdirmək istəyir. Sadəcə duşun altında dayanaraq üzmək mümükün deyil. Odur ki, sekslə sevgini dərk etməyə çalışmaq mümkün deyil. Bu motivlə hərəkət edən çox insan var. Elə ona görə də çoxlu məyusluq var. Çünki bu düşüncənin ən qısa müddətdə gətirəcəyi nəticə məhz məyusluqdur.
         Bəzi səhnələrə toxunaq: belə ki hər iki baş obrazın valideynləriylə əlaqədar olan epizodlar var. Bu epizodlarda Leylanın valideynlərinin arasındakı münasibətlər olduqca qapalı olsa da, Devidin atası Devidi izləyiciyə izah edir (bunu daha geniş izah etmək olar). Yataq səhnələri ilə əlaqədar səhnələrdə Devid aqressiv və Leyla isə nimfomankadır (bu məqamı da çox izah etməyəcəm). Leyla obrazı bir balaca adamı daha çox düşündürür. Belə insanlar həqiqətən var yoxsa bu sadəcə fantastikadır? Bu suala mənim sevimli yazıçım olan Haruki Murakami də cavab axtarır. Bəli belə insanlar var. Onları başa düşmək isə hamın üçün olan bir şey deyil.
         Filmin müəyyən mənası və motivi var. Biz oriyentasiyasını itirən və sahildən uzaqlaşan gəmiləri gördük. Tarazlıq çox həssas bir şeydir. Tarazlığı və ya balansı qorumağı bacarmaq həqiqətən də ən böyük bacarıqlardandır. Bunu müxtəlif adlarla adlandırmaq olar. Məsələn əlində olanla yetinmək və ya şükür etmək. Bəzi insanlara bu anlayışlar çox yaddır. Dəqiq deyə bilmərəm bunu onlara öyrətmək olar yoxsa yox, amma hər halda bunun da müəyyə metodikası olar. Film haqqında hər halda bu qədər yazmaq kifayət edər. Uzun-uzadı təhlil etmək və əlavə şərhlər verməyə çox böyük ehtiyac görmürəm. Hər halda yazımda qeyd etdiyim kimi filmi izləsəz çox şey görə biləcəksiz. İzləmək və görmək fərqi burada da özünü tam doğruldur.

Comments

Popular posts from this blog

Kerol S. Duek - Düşüncə tərzi: uğurun yeni psixologiyası

Ziqmund Freyd - Yuxuların yozumu

Corc Oruell - 1984

Janrlar və mən

Kamal Abdulla - Sehrbazlar dərəsi