Zəfəranın rəngi - Цвет шафрана

İngiltərəli jurnalist Syu Hindistana gəlir ki, babasının gündəliyinə əsasən ingilis müstəmləkəçilərinə qarşı mübarizə aparmış hind mücahidləri haqqında sənədli film çəksin. Maliyyə vəsaitinin çatışmazlığına görə o, professional aktyorlarla deyil, tələbələrlə işləməyə məcbur olur. İlk vaxtlarda yığılmış komanda layihədə iştirak etməyə heç də böyük həvəs göstərməsələr də, vaxt keçdikcə dövrün problemlərinə daha da yaxından qərq olurlar. Onlar başa düşürlər ki, yüz il ərzində vətənlərində çox az şey dəyişib. Nəticədə onlar öz hüquqları uğrunda öz mübarizələrini başladırlar. 

Mən həmişə inanırdım ki, iki növ insan mövcuddur - kimlər ki ölümə susaraq gedir və kimlər ki qışqıraraq ölür. Daha sonra isə mən üçüncü növü də tapdım...

Beyinlərində sadəcə əylənmək olan gənc tələbələrlə qarşılaşan Syu, onlara tarixi-sənədli filmdə çəkilməyi təklif edir. İlk öncə heç kim bunu ciddi qəbul etməsə də, vaxt keçdikcə onların müasir problemləri ilə tarixi problemləri arasında çox ciddi əlaqələr yaranmağa başlayır. Nəticədə gənclər inqilabçıların səsini eşitməyə başlayırlar. Onlar başa düşürlər ki, ölkələri yenə də böhranlı vəziyyətdədir. Hakimiyyət rüşvətxorluq və özbaşınalıq içində itib-batıb. Hakimiyyət xalq haqqında artıq uzun müddətdir ki, fikirləşmir. Gənclər yaxın dostlarını itirirlər. Hakimiyyətin bu məsələdə tutduğu əclaf mövqesi isə gənclərin qəlblərində əbədi alovu alışdırır. Beləliklə tarix təkrarlanır. 

Bu film ideallar, dostluq, gözəllik, gülüş, sevgi, qəhrəmanlar, xoşbəxtlik, həyatın özü və ümumiyyətlə bütün insani xüsusiyyətlər haqqındadır. Filmdə olduqca güclü mesajlar var. Müasir dövrümüzdə belə filmlərin olmağı çox sevindiricidir. İzlərkən düşünməyi və hiss etməyi izləyiciyə yaşadan heç də çox film yoxdur. 

Əslində ikinci dünya ölkələrinin əksər vətəndaşları filmdə öz cəmiyyətlərini, öz dövlətlərini görəcəklər. Sadəcə bu da deyil, diqqətlə baxsalar və görməyə müvəffəq olsalar, öz zəifliklərini və güclərini də görə bilərlər. 

Texnoloji baxımdan dünyamız son 100 ildə inanılmaz irəliləyişlər əldə etsə də, mənəvi irəliləyişlər demək olar ki yoxdur. Tamamilə sıravi adi fəhlədən tutmuş, ən yüksək vəzifəli şəxslərə qədər hamı qeyri-insaniləşmək yolunu ehtirasla addımlayır. Başqa sözlə, addım-addım cəmiyyətlər, dövlətlər və millətlər dağılır. Yüksəklikdə oturanlar öz şəxsi mənafelərinin gerçəkləşdirmək üçün digər insanların zəhmətindən istifadə edib min-bir haqsızlıq törədirlər. Sıravi insanlar isə ümumi mənafe (ideologiya) anlayışına o qədər çox uzaq düşüblər ki, hər hansısa problemlərin həlli onlar üçün mümkünsüzlük girdabında itib batır. Əvvəllər həyat haqqında fikirlər var idi. İndi isə sadəcə pul və güc qazanmaq haqqında fikirlər var. Qaranlıq getdikcə böyüyür. İnsan təbiətinin zülməti bəlkə də kainatda ən dəhşətli zülmət növüdür. Xilasımız isə sadəcə vicdanımızdır. 

Bu Bollivudda yeni növ filmdir. Artıq sadəcə hind musiqisi, rəqsləri və məhəbbəti yox, əlavə olaraq insan hüquqları və keyfiyyətləri uğrunda mübarizə kimi çox əhəmiyyətli məsələlər də yer alıb. Nümayiş olunanda sosial oyanış baxımından böyük rezonans yaradan film, çox yerdə müzakirə olnumuş və səs salmışdır. Çox dəyərli filmdir və izlənməlidir.