Tanrının şəhəri - City of God

"Tanrının şəhəri" filmi Rio-de-Janeyro şəhərinin yoxsul məhəllələrində 30 il müddətində baş verən qanlı hadisələri əhatə edir. Biz bütün bu hadisələri "Raket" adlı dürüst və kiçik qanun pozuntuları arasında gedib gələn gəncin gözündən görürük. Onun həmyaşıdları artıq qanqsterə çevrilsələr də, o, düzgün yolla həyatını yaşamaq istəyir. Onun bu isytəyinə qarşı "Tanrının şəhəri" necə cavab verəcək? Axı, tanrının şəhərində hər şey yaxşı olmalı idi, yoxsa tanrı bu şəhəri unudub?

Öldür və özünə hörmət qazan! 

Biz həmişə hansısa ölkəni və onun mədəniyyətini tipik simvollarına görə tanıyırıq. Braziliyanı karnavalları, kofesi, futbolu, çimərliyi və seriallarına görə, məncə, hamı yaxşı tanıyır. Mən də onlardan birisi idim. Fernandu Meyrellişin "Tanrının şəhəri" filmini izlədikdən sonra isə bütün sadalananlarla yanaşı, eyni zamanda qanlı atışmalar, narkotik maddələrin dövriyyəsi və quldur dəstələrinin fəaliyyətlərinin özünəməxsusluğuna görə də Braziliyanı tanımış oldum. "Tanrının şəhəri" bizə ənənəvi Braziliya ailələrinin sevgi və ailə intriqalarından tam fərqli və yeni şeyləri təqdim edir. Uzaq günəşli Braziliyada heç də hər şey ilk baxışda göründüyü kimi sakit deyil. 

- Sən nə haqda düşünürsən? Sən başa düşmürsən ki, bu manyak və bir dəstə quldurla həyatını məhv edirsən? Sən hələ körpəsən!

 - Körpə? Hə mən kokain iyləyirəm və çəkirəm! Mən oğurluq edirəm və öldürürəm! Mən - əsl kişiyəm!

Filmdən bir neçə vacib nəticə çıxarmaq olar. İzlədikcə xüsusiylə heç nəyin dəyişmədiyini, bir quldur dəstəsini o birisinin əvəz etdiyini rahatlıqla görə bilirsiniz. Ümumilikdə isə, təsvir olunan həyat tərzində nə sadə insanları, nə də quldurları günahlandırmaq olmur. Təsvirləri realizmə aid edərdim və yüksək qiymət verirəm. Çünki filmi izlədikdən sonra "ahh, bu sadəcə film idi" demək olmur. İzlədikdən sonra insanda müəyyən hisslər çoxluğu qalır ki bu da filmin böyük uğuruna işarədir. Film real proseslərin gözəl metaforasıdır. İnsan həyatının heç bir dəyərinin olmadığı nəhəng dövriyyədən qaçış yoxdur. Buna baxmayaraq, hər bir iyrəncliyin içində təmizlik nöqtəsinə rast gəlmək olar. 

Quldur heç vaxt sevmir, o, istəyir. Quldur heç vaxt söhbət etmir, o, yaltaqlanır. Quldur dayanmır, sadəcə nəfəsini dərir. 

Heç vaxt unutmamaq lazımdır ki, şəhərlər bizdən ayrı və tam fərqli canlıdırlar. Bu mənim özüməməxsus şəhərə yanaşma fəlsəfəmdir. Nədəsnə, hər zaman mənə elə gəlib ki, şəhərin müəyyən bir ruhu var və əgər sən bu şəhərdə yaşamaq istəyirsənsə, onunla hesablaşmalısan. O səni qəbul da edə bilər, qəbul etməyə də bilər. Qəbul etdikdə o sənin istəklərini yerinə yetirəcək, qəbul etmədikdə isə sən onun iyrənc oyunlarının qurbanı olacaqsan. Hər bir şəhər onda yaşayanın tanrısıdır. Hər şey düşündüyümüz kimi sadə deyil. Bəs siz yaşadığınız şəhəri yaxşı tanıyırsınız?