Kağıt - Bir Sinan Çetin Filmi

-         Bir sabah uyandınız ve birileri diyor ki size: sabah kahvaltısında zeytin yemek yasak. Nolurdu?

-         Sabah kahvaltısına  zeytin yemeyiz.

-         Yanlış. Her yasak kendi isyancısını yaratır. Zeytin severler bir örgüt kurarlardı. Üzerinde zeytin amblemi olan br bayrakları da olurdu. “Zeytinlere özgürlük” diye bir marşları da olurdu belki. Şimdi soruyorum size: Zeytin severler ayaklanıp dağa çıksa, dağa çıkanlar mı suçlu yoksa zeytini yasaklayanlar mı?

Kağız bir çox şeyin simvolu ola bilər. Bu filmdə isə bu süründürməçi bürokratiyanın simvoludur. Bürokratiya isə dövlət deməkdir. Film bürokratik əngəllərin neçə - neçə insanı taleyini necə dəyişdirdiyi haqqıdadır. Yuxarıdakı cümlələr də çox maraqlıdır. Hər qadağa öz üsyançısını yaradar. Film də üsyanın üzərində qurulub.

Film məni aşağıdakı suallar ətrafında düşünməyə vadar etdi: Dövlət nədir? Bu qədər yalançı izah ola bilməzdi: “Dövlət xalqın təşkilatlanmış formasıdır“. Dövlət niyə bu qədər mücərrəd və qorxulu anlayışa çevrilib? Dövlət nə istəyir, insanlar nə istəyir? Dövlət insanlara dəyər verir yoxsa kağızlara? Aradakı uçurum böyükdür? Çıxış yolunu tapa bilərik? Axı biz şüurlu canlılarıq.

Film çox maraqlıdır və izləməyə dəyər. Dövlətin gücü bizik. Onun mövcudiyyətinin mənası bizim mövcudluğumuzdur. Biz bir çox şeyə qadirik. Sadəcə bizi yetişdirdikləri mühit vacibdir. Fil və dirək hekayəsini xatırladım: Bir gün birisi yolla gedir görür ki, bir fil balaca bir dirəyə bağlı olaraq qalıb. Fikirləşir ki, bu kiçik dirək bu böyüklükdə fil üçün heç nədir. Rahayca qırıb qaçıb gedə bilər. Sahibindən soruşur, sahibi də deyir ki, balaca vaxtında onun bu dirəyə gücü çatmazdı. Elə helə də beynində qalıb ona görə də bir yerə qaça bilmir.

Mən demirəm dövlətə qarşı çıxıb, özüvüzü oda-suya yaxın amma haqqınızı hər zaman tələb edin ki, başa düşsünlər ki, filin dirəyi rahatca sındırmaq gücü var. Ən yaxşı yol ortaq məxrəc tapmaqdır.